У Гродне варажбітка здымала псуту з 81-гадовай жанчыны і зняла грошы. Цяпер яе шукае міліцыя
У сярэдзіне студзеня пажылая гарадзенка аказалася ў няпростай жыццёвай сітуацыі. Разважаючы над сваімі праблемамі, яна вырашыла, што яе нехта сурочыў, таму стала шукаць дапамогі.
У хуткім часе пенсіянерка знайшла 37-гадовую варажбітку з Мастоўскага раёна. Тая пацвердзіла, што на пажылой жанчыне ляжыць псута і паабяцала пазбавіць яе ад усіх бед. Канешне, за працэдуру ачышчэння ўзяла з пенсіянеркі 500 рублёў, паведамляе абласная міліцыя.
Аднак праз некаторы час жанчына зразумела, што рытуал не прынёс эфекту, і звярнулася ў міліцыю.
Дзеянні варажбіткі кваліфікавалі па артыкуле «Махлярства». Ёй пагражае да трох гадоў пазбаўлення волі. Зараз міліцыя шукае пацярпелых.
«Варажбітка» Алена Аляксееўна Юзэпчук, 05.03.86, якая пражывае ў вёсцы Дубна Мастоўскага раёна.
Калі вы валодаеце якой-небудзь інфармацыяй на гэты конт або пацярпелі ад яе дзеянняў, звярніцеся ў Кастрычніцкае РУУС г.Гродна або паведаміце па тэлефоне 102.
«Калі б у Беларусі ўсё было добра, то вашы б не ехалі сюды па каўбасу». Рэпартаж з прымежных Баброўнікаў14
Каментары
У хуткім часе пенсіянерка знайшла 37-гадовую варажбітку з Мастоўскага
раёна. Тая пацвердзіла, што на
пажылой жанчыне ляжыць псута і паабяцала пазбавіць яе ад усіх бед. Канешне, за
працэдуру ачышчэння ўзяла з пенсіянеркі 500 рублёў "
а нас і без усякіх варажбітак развялі...
гэта было ў самы разгар кароны.. мужу стала кепска.. але ён не думаў на карону,
бо сімптомы нібы не супадалі.. пачаў шукаць у інтэрнэце.. паставіў сам сабе "дыагназ" - кажа - у мяне пэўна гэта..
і кажа - мне трэба вось такі спецыяліст (лор)
- дзе я табе ў выходны (а справа была ў выходныя) лора вазьму? - кажу
аказваецца ёсць у сталіцы
нелоры, якіяскажу якой рэспублікі
працуюць без выхадных..) гэта очэнь цэнныя спецыялісты
(куча званій там і бла-бла-бла), таму яны працуюць у платных цэнтрах.. ну што
рабіць.. бачу - мужу дрэнна, але не настолькі, каб скорую выклікаць, ды ён і
сам не хацеў. паехалі да гэтай свяцілы медыцыны..
муж настойваў, каб я паехала разам з ім..
маўляў - "у меня сознание мутится, я могу не запомнить, что там будут
говорить".. я хмыкнула канечне (тыпу – ён што – маленькі?), але
паехала… прысутнічала. моўчкі. як ён і хацеў. але складана было не заўважыць,
як свяціла медыцыны ківала галавой, калі муж казаў, што ў яго падазрэнне, што ў
яго то-та і то-та… у ітоге гэты ж “дыягназ” яна і напісала на нейкай паперцы ну
і выставіла канечне за сваю кансультацыю і аналізы харошы шчоцік…
паехалі мы дамой.. купілі яшчэ і лекі, якія свяціла прапісала.. але мужу лепш
не робіцца, робіцца горш… настае панядзелак (працоўны дзень), ён выклікае доктара,
ідзе на бальнічны, калі стала лепш, ідзе бальнічны закрываць, а там (зрабіўшы
флюраграфію) хапаюцца за галаву і выклікаюць хуткую, якая вязе яго ў лякарню…
гэта я да чаго… тая свяціла грошы-то атрымала (і не маленькія па нашай-то
беднаце) за сваю так званую кансультэйшн… а муж, атрымліваецца што, мог і
памерці, калі б не дзяржаўная медыцына
вось неяк так…